Laatste dagen op het vasteland

Daarna door naar Whistler. Whistler is bekend van de Olympische spelen en is echt een wintersportplaatsje. Het weer is helaas niet geweldig. Danny baalt hier gruwelijk van. We hebben over het algemeen meer slecht dan goed weer gehad. Hij heeft me afgezet bij het Visitor Centre zodat hij een parkeerplek kon vinden voor onze bus :-P Ik kon dan vast mijn lading stookpapier (aldus Danny) bij elkaar gaan verzamelen. Ondertussen was ik klaar. Maar geen Danny te zien. In mijn shirt daar wat afgezocht....koud en nat. En eindelijk komt ie de hoek om gelopen. De camper moest aan de andere kant van t stadje. Maar we hadden elkaar gelukkig weer gevonden. Gelukkig hoor je Danny ook voort aankomen met z'n fantastische beren bel haha. Dus ik weet overal precies of hij in de buurt is of niet.
Maar goed...de gondel van de Peak 2 Peak heeft helaas weinig zin met dit weer. Het zicht op de webcam van het visitor centre is bar en bar slecht en de kosten zijn toch zo'n $120,-. En dat geven we dan liever weer niet uit om alleen maar een dikke wolk te zien. Bij de Peak 2 Peak gaat het namelijk om het uitzicht. Het is de langste gondel tussen 2 bergen in. Maar dat zie je vandaag dus helemaal niet.
We hebben een rondje gelopen door het stadje. Beginnend met een lunch. Ondertussen weer foto's maken en cachen. Nog steeds zoekende naar een verjaardagscadeautje voor mijn zusje Marielle die haar halve Sara heeft gezien en toch echt een cadeau van ons verwacht als we terug komen :-P Helaas nog niet iets leuks gevonden....hmm. Danny wijst me af en toe op een typisch Canadees cadeau....een zout en peperstel van een zwarte beer. Jaahh..hardstikke leuk als je die hebt gezien. Maar wat moet je met zo'n cadeau als het totaal niet je smaak is en als je die beren ook niet eens hebt gezien...Dus...we lopen weer verder.
T regent dat het giet en we hebben t al snel weer gehad. Dus op naar de kroeg. Danny kan zijn lol weer op met de lokale biertjes. De untappd app op zijn telefoon crast er af en toe door als ie weer een foto van een nieuw biertje wil maken.

Vanuit Whistler door naar de Capilano Suspension Bridge bij Vancouver. Echt heel gaaf om te doen. En die hangbrug wankelt echt gruwelijk op en neer. Dit jaar bestaat het park of de brug alweer 125 jaar. Inmiddels heel leuk aangekleed met een stukje historie, live muziek, eet gelegenheden, tree-top walk, clif walk en een board walk. We hebben het ook allemaal gedaan! Echt een attractie geworden door de jaren heen maar echt de moeite waard om te bezoeken.

Na de Capilano Bridge hebben we nog een kleine uitstap gemaakt om bij de Cleveland Dam te gaan kijken. Dit is het grote waterreservoir van Vancouver. Je rijd door Vancouver North waar ook prachtige huizen staan. Volgens ons een beetje het Gooi van Vancouver. Zo dicht bij de stad maar heerlijk rustig en redelijk afgelegen wonen.

Rond 16.00 uur werden we bij de Ferry verwacht om de oversteek naar Vancouver Island te maken. Om 15.30 ongeveer schiet Danny dus al lichtelijk in de stress omdat ie naar de boot moet. Dus wij op tijd richting de boot. We zijn blij dat we gereserveerd hebben. Het is gigantisch druk. Dus het scheelt een hoop nutteloze wachttijd. We konden meteen de boot op….toen deze er natuurlijk was.